این کتاب که چهاردهمین جلد از مجموعه ی «نیمه پنهان ماه» انتشارت روایت فتح است، خاطرات همسر شهید اصغری خواه را در قالب داستان روایت می کند.
محمد اصغری خواه 2 خرداد ماه سال 1340 متولد شد و در بهمن ماه سال 1359 با سیده نساءهاشمیان ازدواج کرد و در 1 مهر سال 1369 به شهادت رسید. محمد اصغری خواه حتی یک سنگ قبر هم نداشت که همسرش در کنار آن بنشیند و یک دل سیر درد دل کند، محمد جا مانده بود. استخوان هایش را دو سال بعد آوردند. جای او خالی شد، برای نساء که همسرش بود و برای بچه ها، سجاد و سوده. گذر سالها هم نتوانست جای خالی او را پر کند:
کتاب از صميميت محمد اصغری خواه می گوید که در دوستي ساده و دست یافتنی و آشنا بود؛ از آدم هایی که می گویند قلبشان حرم خدا است و در آسمان مشهورترند تا زمین. در خاطرات راوي از لحظه هایی می خوانید که اصغری خواه و همسرش هر دو انتظار شهادت را می کشیدند. از روزی که خبر شهادت اصغری خواه رسید.
گزیده کتاب
گزیده1:
«چند وقت پیش دخترم عقد کرد. قبل از عروسیش تلویزیون برنامه ای از پدرش نشان می داد. بعد از هجده سال یک دفعه سوده زد زیر گریه که من امشب بابام رو میخوام.»
