اگر انسان متوجه شود به کمک انبیاء، "جهان و انسان و مرگ" درست شناخته می شود، یعنی بفهمد جاوادنه است، اما نه در این دنیا و بداند که جهانی غیر این جهان در انتظار اوست که بسیار برتر از این جهان است، و بداند که مرگ نابودی نیست مسلما خود را در این دنیا برای زندگی آخرت آماده می کند. وی نه تنها نگران مرگ نخواهد بود بلکه ماندن بیش تر در این دنیا را نمی پسندد. شناخت عالم قیامت و مواقف آن عاملی برای درست زندگی کردن است.
نگارنده در کتاب حاضر معاد، مرگ، قبض روح، عالم برزخ، سیر به سوی خدا، تکامل و چگونگی گذران در برزخ را تشریح و هم چنین موضوع تجسم عقاید و اعمال در برزخ، درونی و بیرونی بودن اعمال و گذر از برزخ را مطرح می کند. وی در ادامه به قیامت کبری، علایم پیش از وقوع قیامت، تکامل در قیامت، نامه ی اعمال، میزان، پل صراط، بهشت و جهنم و نیز موضوع شفاعت در قیامت می پردازد.
شهید دستغیب در کتاب معاد، از نخستین منزل می گوید که مرگ و حالت احتضار است.از چگونگی قبض روح، حضور اهل بیت علیهمالسلام هنگام جان دادن و از پرسشهای قبر و فشار آن.
در بخشی از کتاب، درباره برزخ و نیز وادی السلام یا همان مظهر بهشت برزخی و از وادی برهوت، همان مظهر دوزخ برزخی و از حوض کوثر مطالبی می خوانیم.
سپس سخن از قیامت است و اینکه برپایی آن، لازمه عدل خداست. در ادامه، از بهشت و ویژگی های آن و در مقابل، از دوزخ و کیفیت آن خبر می دهد.
سپس به این اشکالها پاسخ می دهد: خدای رحمان را با عذاب چه کار؟ آیا سزاوار است عمر کوتاه، عذاب همیشگی در پی داشته باشد و آیا عذاب شدید، با عدل الهی می سازد؟
