اینک شوکران مجموعه ای از مجموعه های انتشارات روایت فتح است که زندگی شهدای جانباز را از زبان همسرانشان روایت می کند. «اینک شوکران» در پنج جلد، نوشته هایی است، درباره مردانی که در سال های جنگ، زخمی شدند. زخم ها اما آنها را نبرد، زخم ها ماند تا سال ها بعد از جنگ و محملی شد برای نماندنشان. اینک شوکران، برجسته است، پررنگ است، درست مثل همان کلمه هایی که وسط قهوه ای سوخته جلد، حک شده اند. هر قصه «آن»ی دارد؛ عشق، نفرت، سرسختی، تسلیم. آنِ این قصه هم تنهایی است. روایت آدم هایی که سهم بیشتری از رنج را برمی دارند و کسی را شریک زخم هایشان و گریه هایشان نمی خواهند. «مصطفی طالبی به روایت همسر شهید» کتاب دوم مجموعه ی اینک شوکران است.
گزیده کتاب
گزیده کتاب:
جنگ تمام شد و مرد به شهر برگشت. با تنی خسته و زخم هایی در آن که آرام آرام خود را نشان می داد. زخم هایی که می خواست سال های سخت ماندن را کوتاه کند. اما زندگی در کار دیگری بود؛ لحظه لحظه اش او را به خود پیوند می زد و ماندن بهانه ای شده بود برای آنکه این پیوند ردی بر زمین بگذارد.
کنار مصطفی نشسته بودم. دراز کشیده بود روی برانکار و چشم هایش را بسته بود، خواب نبود. از پنجره بیرون را نگاه می کردم. دیدنش دل آدم را ریش می کرد. گفت: چه خبر؟
دلم می خواست حرف بزنم، دهنم را باز کردم که از مریضی میثم بگویم که هنوز ادامه داشت، از شهر خلوت، از شب های بمباران کنار میثم توی زیرزمین سرد. نگاهش کردم. صورتش هنوز هم کبود بود. گفتم: هیچ، امن و امان. خبر خیر، تو چه خبر؟ نگاهم کرد: سلامتی
