گزیده کتاب
گزیده1:
سازمان گردان‌ها و محورها مشخص شده بود و ما در جریان شناسایی‌ها و مسئولیت هدایت اطلاعاتی گردان‌ها بودیم. مسئول کل محور 2 برادر علاءالدین نور محمد زاده بود و مسئول اطلاعات آن محور برادر کریم حرمتی. گردان‌های سیدالشهدا به فرماندهی برادر جمشید نظمی، امام حسین به فرماندهی سید حسن شکوری و حبیب بن مظاهر به فرماندهی برادر «سیدمجید سید فاطمی» می‌بایست پشت سر هم در آن محور وارد عمل می‌شدند. از سوی دیگر مسئولیت محور 1 بر عهده برادر «عبدالله عراقی» بود و مسئول اطلاعاتی آن محور برادر اصغر عباسقلی زاده. آن جا هم گردان علی اصغر به فرماندهی «منصور عزتی» قبل از بقیه گردان‌ها حرکت می‌کرد. گردان قاسم به فرماندهی برادر «محمود بنی هاشم» پشتیبان گردان علی اصغر بود و گردان ابوالفضل به فرماندهی برادر سید اژدر مولایی در مرحله بعد وارد عمل می‌شد.
هدف عملیات که بعدها به نام والفجر 8 نامیده شد، شکستن سیل بند دشمن در مرحله اول، رسیدن به جاده قدس در مرحله دوم و پیشروی تا جاده پیروزی در مرحله سوم بود. محور ما سه معبر داشت و هر معبر، مسیر یک تیم بود. شناسایی‌ها هم از همان معابر انجام می‌شد. هر شناسایی معمولا 1/5 و گاهی بیش از 3 ساعت به طول می‌انجامید. از لحظه ورود بچه‌ها به آب، دیگر هیچ ارتباطی بین آن‌ها و مقر واحد نبود. نیروهایی که به شناسایی می‌رفتند هیچ نوع وسیله ارتباطی و حتی سلاح همراه نداشتند فقط گاهی یک کلت با خود بر می‌داشتند چون در کاری که مأمور انجامش بودند درگیری قدغن بود و برای طی مسیر، هر چه سبک‌تر بهتر. از هر معبر سه نفر پشت سر هم وارد اروند رود می‌شدند. نوع حرکت با فین بود و بر خلاف تیم‌های غواصی گردان‌ها که برای حفظ ارتباط بین نیروها در داخل آب از طناب یا وسیله دیگری استفاده می‌شد، در شناسایی هر کس گر چه با یک یا دو نفر دیگر همراه بود در مقابل جریان وحشی اروند می‌بایست خود به تنهایی مبارزه می‌کرد و امید به غیر، بی مفهوم بود.
