"نیمه پنهان مکران" سفرنامه ای است در سواحل شمالی دریای عمان و در میان خانه ها و شهرهای جنوب شرقی ایران؛ سیستان و بلوچستان. سفرنامه ای برای شناخت اعتقادات مردمان آن دیار که به خون گرمی و محبت چهره اند. نویسنده در این اثر با نثری روان، به گفتگوی میان مذاهب شیعه و اهل سنت پرداخته و در صفحات این کتاب با عالمان اهل سنت در موضوعات مختلف اعتقادی سخن گفته و شنیده است. مؤلف نشان داده است که حفظ وحدت، نه فقط در خانه نشستن است و می توان با رعایت احترام متقابل و بر اساس قرآن و روایات مورد قبول طرفین، از عقاید خود دفاع کرد و نظرات مخالفان را به چالشی جدی کشید. جایی که خرافات، زندگی برخی مردمان آن دیار را به مرز نابودی کشیده و نیاز به معارف اهل بیت، چون آبی گوارا در کویر تشنگی، بیداد می کند. نویسنده در میان این گفتگوهای مفید، آثار تاریخی و دیدنی سیستان و بلوچستان را به مخاطبان خود معرفی کرده است؛ کتاب، در واقع سفری است از دل تاریخ به فرهنگ معاصر مردمان سیستان و بلوچستان.
گزیده کتاب
گزیده کتاب:
بخشی از نیمه‌ی پنهان مکران
- ما شیعیان اصلاً این حرف را قبول نداریم. شما چون نمی‌توانید به حضرت علی (ع) گیر بدهید، پدرش را مشرک می‌نامید.
- اهل‌سنت در این زمینه روایاتی دارند که به عقیدهٔ ما، این روایات در دوران بنی‌امیه ساخته شده است. چون حضرت ابوطالب (ع) در دوران مکه و سال‌های نخستین اسلام، تمام‌قد از پیامبر (ص) دفاع و توطئهٔ ابوسفیان و معاویه را خنثی می‌کرد. ازاین‌رو، آن‌ها از او کینه به دل گرفتند و در دورانی که سوار بر گُردهٔ جامعهٔ اسلامی شدند، با جعل احادیث علیه ایشان عقده‌گشایی کردند. حضرت ابوطالب (ع) ایمانش به پیامبر (ص) را به زبان نیاورد، چون بزرگ قریش بود و پیامبر به حمایت‌های او در برابر توطئهٔ مشرکان نیاز داشت و درست هم همین بود. اگر اعلام اسلام می‌کرد، اعتبار و جایگاه خودش را از دست می‌داد و مهاجرتی را که پیامبر بعد از سیزده سال و پس از ارتحال حضرت ابوطالب (ع) انجام داد، مجبور بود همان ابتدا انجام دهد. حضرت ابوطالب (ع) به‌ظاهر در جلسات مشرکان شرکت می‌کرد و وقتی از توطئه‌های آن‌ها مطلع می‌شد، برای حفظ جان پیامبر (ص) تدبیر می‌کرد. نقش حضرت ابوطالب (ع) در بین قریشی‌ها، دقیقاً همان نقش مؤمن آل‌فرعون در میان فرعونیان بود. او که در ظاهر از خاندان فرعون بود و در جلسات محرمانهٔ آن‌ها شرکت می‌کرد، با تقیه‌ای که داشت توانست چند مرتبه جان حضرت موسی (ع) را از مرگ حتمی نجات دهد.۱۰ لذا داشتن نیروی نفوذی در میان دشمنان، برای اطلاع از نقشه‌های آن‌ها در حفظ اسلام و حفظ جان مسلمانان بسیار مؤثر بوده است.
بعد گفتم: «آن کسی که صدایش را از گوشی می‌شنیدم که بود؟»
- حافظ محمد، پسر یکی از مولوی‌های نیک‌شهر بود.
