امیر من، در ادامه مجموعه کتاب های سیره و زندگی اهل بیت علیهم السلام است که به قلم خانم شکوریان فرد تدوین شده است. این کتاب نکاتی از زندگی و شهادت سیدالشهدا امام حسین علیه السلام است.
این کتاب یکی از چندین کتابیه که از روی صدای یک امیر نوشته شده. امیری که اونقدر تو رو دوست داشته که سال ها پیش همه دارایش، همسرش، فرزندانش، خواهر و برادرش، بهترین دوستانش رو فدا کرد که شاید الان وسط این همه شلوغی، بشنوی صداشو.. حس کنی دوست داشتنشو.. و بخوای از اون بیشتر و بیشتر بدونی.
این کتاب حاوی ماجراهایی است کوتاه و خواندنی که بازیگران آن یا کسانی هستند که با بی معرفتی راه را بر امام زمانشان در صحرای کربلا بستند، یا کسانی که تنها ساکت و مشغول به دنیای خود بودند و یا آنان که او را شناختند و لبیکش گفتند. پیشنهادی است خواندنی و دوستانه به تمامی جوانان و به خصوص نوجوانان دانای کشورمان.
گزیده کتاب
گزیده1:
حسین که به دنیا آمد، فاطمه بیمار شد.
از شدت بیماری شیر نداشت تا نوزادش را سیر کند.
خبر دادند به رسول خدا.
خودش را رساند و نوزاد گریان را در آغوش گرفت.
انگشت مبارک را در دهان حسین گذاشت و به اذن خداوند شیر از انگشت جاری شد.
حسین گرسنگی و تشنگیش از وجود پیامبر خدا برطرف می‌شد.
گوشت و پوستش محمدی بود.
بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۱۹۸
گزیده2:
افرادی که مقابل حسین در کربلا صف کشیدند، ادعای مسلمانی داشتند.
مردمی که با امام جنگیدند و پسر پیامبرخدا را به خاک و خون کشیدند، چهرهٔ اسلامی داشتند.
نمازخوان بودند...
طمع مال دنیا، لذت پول و دارایی،
مال حرام،
ترس از دست دادن آنچه که داشتند،
هراس از حاکم ظالم...
کاری کرد که امام را، حسین را ندید بگیرند.
حکومت ظالمین را، سایهٔ حاکم فاسدی چون یزید را
از ترس از دادن لذت‌هایشان پذیرفتند.
چشمی که دنیایش را مهم ببیند، امام نمی‌بیند... حسین نمی‌بیند.
