کتابی است که به تعریف «روضه»، فلسفه و انواع آن و جایگاه‌های سیاسی، اجتماعی و معنوی آن با تاکید بر روضه اصحاب کربلا پرداخته‌است.
از به هم آمیختن این دو مفهوم چه خلق خواهد شد؟ «روضه» و «اصحاب»؛ «مَرَجَ البَحرَینِ یلتَقیانِ» و چه ترکیب شهرآشوب و پرخروشی است ترکیب «روضه اصحاب»! صدها جلد هم بنویسند معنای «روضه» و اسرار ناشناخته آن هنوز باقی است.
این سطور خودآموزی برای سوختن در روضه هاست... و اصلا کاش کربلا را نشان مان دهند تا فارغ از این اوراق بسوزیم؛ آن چنان که مولای مان امام عصر(عج) می سوزد و اشک می ریزد... تا از مقام «شنیدن» به وادی «دیدن» برسیم... و نهایتا در منزل «شدن»، یار هفتاد و سوم امام شویم! «روضه اصحاب» یعنی تقاضای تجربه زیستن با امام حسین، روضه اصحاب یعنی نقشِ یارِ هفتاد و سوم امام را تجربه و تمرین نمودن. هر چه هست این اوراق، عرض التماس و تقلّایی به آستان اوست؛ شاید بپذیرند... چه خواهد کرد حضرت حسین با روضه خوانانش...؟!
گزیده کتاب
گزیده1:
حادثه کربلا برای همیشه بی‌همتاست و نظیری ندارد، همان‌طور که امام حسن (ع) خطاب به امام حسین (ع) فرمود: «لَا یوْمَ کَیوْمِکَ یا أَبَاعَبْدِ اللَّهِ» این جمله صرفاً «سوگ و مرثیه» نیست؛ بلکه یک «گزاره راه‌بردی» است! «لَا یومَ کَیومِکَ یا َابَاعَبدِ اللَّه»، یا حسین! هیچ روزی مثل روز عاشورای تو نیست. اگر برای ماجرای بدر و احد و حنین گفته می‌شود: یوم بدر، یوم احد، یوم حنین، اما برای روز عاشورای تو باید گفت: «لَا یوْمَ کَیوْمِکَ یا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ» و به تعبیر زیبای استاد سنگری این سطر را باید ادامه داد و شرح کرد: لَا اَصحَابَ کَاَصحَابِکَ، لَا لَیلَ کَلَیلِکَ...، لَا دَمَ کَدَمِکَ...، لَا دَمعَ...، تو چیز دیگری! اصل غم تو با همه غم‌های عالم فرق می‌کند. معادلات عاشورایی تو در عالم نظیر نداشته است. اصحاب عاشورایت نیز بی‌بدیل‌اند... هیچ تاریخی نیست که این‌گونه به انسان، احساس زندگی و تازگی دهد! تاریخ با کهنگی و غبار فراموشی هم‌زاد است، اما شگفتا کربلا و روضه‌هایش رونق و شکوه و جلال و جلایی دارد دیدنی و وصف‌ناشدنی! کافی است یک شب مهمان روضه‌هایش شده باشی و زلف تو را به آستانش گره زده باشد... آنگاه بی‌هیچ دلیلی احساس می‌کنی روضه‌ها نه سخن دیروز و یا حتی امروز که سخن فرداهاست! چهره‌هایی در کنار امام عاشورا قد کشیده‌اند که تاریخ به بلندای قامت آن‌ها ندیده و نخواهد دید. هیچ پیامبر و امامی هم چنین وصف را در حق یاران خویش نفرمود که امام عاشورا در تأییدشان فرمود: «مانند شما ندیدم!» از به هم آمیختن این دو مفهوم چه خلق خواهد شد؟ «روضه» و «اصحاب»؛ «مَرَجَ الْبَحْرَینِ یلْتَقِیانِ» و چه ترکیب شهرآشوب و پرخروشی است ترکیب «روضه اصحاب»!
