در این کتاب داستانهایی از عنایات معصومین علیه السلام و کرامات ایشان به افراد نیازمند از شفا دادن و دستگیری در بیابان و داستان های عبرت آموز دیگری آورده شده است. آیت الله دستغیب در مقدمه می فرمایند: چون هریک از این داستان ها موجب تقویت ایمان به غیب و رغبت قلوب به عالم اعلی و توجه به حضرت آفریدگار است آنها را ثبت کردم تا فرزندانم و سایر خوانندگان بهره مند شوند و خصوصا در شداید و مشکلات دچار یاس نشوند. دل به پروردگار قوی دارند و بدانند که دعا و توسل را آثاری است حتمی چنانچه سعی در تحصیل مراتب تقوا و یقین را مقامات و درجاتی است که از حد ادراک بشری افزون است.
قرآن مجید و دیگر کتاب های آسمانی از این احساس طبیعی بشر استفاده مثبت فرموده و با ذکر داستان های حقیقی و سرگذشت خوبان و بدان نکات متعددی را یادآوری می فرمایند و بدیهی است که بیان حقایق در ضمن داستان رساتر و در دل بهتر جا می گیرد. بزرگان دین نیز این روش کتاب آسمانی را پیروی کردند و حقائق و معارف را در ضمن داستان ها و مثل ها بیان کردند تا گیراتر و به فهم و قبول نزدیک تر باشد.
در این دوره نیز شهید محراب حضرت آیت الله دستغیب بخشی از عمر پر برکت خود را به ثبت و نوشتن خاطراتی که از بزرگان دین و صاحبان تقوی و یقین داشتند صرف کردند و حاصل این رنج، کتاب پر ارج «داستان های شگفت» و به راستی و بدون اغراق کتابی است بی نظیر که از جنبه های متعدد برای اجتماع مفید است. این کتاب در 148 داستان تنظیم شده و با نتیجه گیری های جالب آن، شهید از هر داستانی حقایق را با قلم رسا ضمیمه شیرینی داستان نموده است که برای هر پیر و جوان، عالم و عامی علاوه بر اینکه سرگرم کننده است، دانشی بر معلوماتش می افزاید و ایمانش را به غیب زیادتر و امیدش را به پروردگارش قوی تر می سازد.
برخی از عناوین عبارتند از :
صدقه مرگ را به تاخیر می اندازد
اثر عزاداری حسینی علیه السلام
شفای هفت مریض در یک لحظه
آنچه صلاح است باید خواست
از آسمان ماهی می بارد
معجزه عسکریین
گزیده کتاب
گزیده 1:
در بخشی از این کتاب می خوانیم :
در اوقات مجاورت حقیر در نجف اشرف در ماه محرم سنه 1358از طرف حکومت عراق اکیدا از قمه زدن و سینه زدن و بیرون آمدن دستجات منع شده بود.شب عاشورا برای اینکه در حرم مطهر و صحن شریف سینه زنی نشود از طرف حکومت اول شب درهای حرم و رواق را قفل کردند و همچنین درهای صحن را و آخرین دری که مشغول بستن آن شدند در قبله بود و یک لنگه آن را بسته بودند که ناگاه جمعیت دسته سینه زن هجوم آورده وارد صحن شدند و رو به حرم مطهر آوردند درها را بسته دیدند در همان ایوان مشغول عزاداری و سینه زنی شدند ناگاه عده ای شرطی با رئیس آنها آمده و آن رئیس با چکمه ای که به پا داشت در ایوان آمده و بعضی را می زد و امر کرد آنها را بگیرند سینه زنها بر او هجوم آورده و سخت او را مجروح و ناتوان ساختند و چون دیدند ممکن است قوای دولتی تلافی کنند با کمال التجا و شکستگی خاطر , همه متوجه در بسته حرم شده و به سینه می زدند و می گفتند : « یا علی فک الباب » ما عزادار فرزندت هستیم .
پس در یک لحظه , تمام درهای حرم و رواق و صحن گشوده گردید و بعضی موثقین که مشاهده کرده بودند برای حقیر نقل کردند که میل های آهنین که بین درها و دیوارها بود وسط آنها بریده شده بود .موضوع را به بغداد گزارش می دهند دستور داده می شود که مزاحم آنها نشوید. راستی اگر این عنایت از طرف آن حضرت نشده بود , فتنه عظیمی برپا می شد و خون ها ریخته می گردید.
( کتاب داستان های شگفت / صفحه 72 و 73 )
