کتاب "آیین تربیت"، یا "تربیت" درباره پرورش معنوی و تربیت اخلاقی کودک و مسئولیت پدر و مادر در قبال زندگی فرزندشان، احترام به کودک، نامگذاری، محبت، خودشناسی، آموزش های اجتماعی فرزند، سخن می گوید.
منابع و مآخذی که نویسنده کتاب از آنها بهره برده: قرآن کریم، بحارالانوار، مکارم‌الاخلاق، غررالحکم و دررالکلم، اصول کافی، مستدرک الوسائل می‌باشند.
کتاب حاضر از مسئولیت پدر و مادر در برابر فرزند سخن می‌گوید و ابتدا بیان می‌کند که والدین، جایگاه والایی دارند و احترام به آن های واجب شمرده می شود، و به فرزند نیز توصیه شده که احترام پدر و مادر خود را حفظ نماید. خدمتی که والدین نسبت به فرزندان خود انجام می دهند، این است که فرزندشان را فردی وظیفه شناس، سالم، خدمتگزار، باسواد، با ایمان، درستکار، پرورش دهند.
محور اصلی مطالب کتاب پرورش معنوی و اخلاقی کودک می باشد.
پرورش و تربیت اخلاقی، تعاون در کارهای نیک، مساوات، احترام به کودک، وفای به عهد، راستگویی، انجام مسئولیت، استقلال و اعتماد به نفس، کنجکاوی، تکلیف، خودنمایی، اظهار محبت، احترام به قانون، اساسی ترین دوران زندگی، نامگذاری، کتاب خواندن، از عناوین مطالب کتاب می باشند.
گزیده کتاب
گزیده1:
بهترین زمان برای تربیت، دوران کودکی است که کودک هنوز کاملاً شکل نگرفته و برای هر گونه تربیت آمادگی دارد و مسئولیت این امر حساس و مهم در مرتبه اول به عهده پدران و مادران نهاده شده است، اما تربیت کار سهل و ساده ای نیست بلکه فن بسیار ظریف و حساسی است که کاردانی و اطلاعات کافی و تجربه و بردباری و قاطعیت لازم دارد. متأسفانه اکثر پدران و مادران به فرزند تربیت آشنا نیستند و به همین جهت غالب کودکان با برنامه حساب شده و درست پرورش نمی یابند، بلکه خود بخود و به صورت خودرو بزرگ می شوند".
گزیده2:
زندگی همه اش مبارزه و پیکار و تلاش و کوشش است. در صحنه نبرد زندگی، کسی پیروز است که نفسی بزرگ و همتی عالی و اراده نیرومند داشته باشد. ریشه خوشبختی یا بدبختی هر کس در وجودش نهفته است.
گزیده3:
پیروزی های درخشانی که نصیب مردان بزرگ جهان گشته، مرهون به اتکا به نفس و اراده ای قوی و کوشش های مداوم آنان بوده است. مردان نیرومند و با شخصیت از مشکلات زندگی نمی هراسند، با استقلال نفس و اعتماد به خدا، به جنگ آنها می‌روند و با پشتکاری و فعالیت آنها را مغلوب می سازند. کسی که استقلال و اعتماد به نفس داشته باشد، برای حل مشکلات در انتظار دیگران نمی نشیند، بلکه با همت عالی و اراده آهنین، وارد میدان عمل می شود و تا به هدف نرسد دست از کوشش و فعالیت برنمی دارد.
