بیان انتظارات «امام زمان» (عج) از «شیعیان» خویش از نظر معرفتی و عملی است. در این کتاب سعی شده است با استفاده از روایات و توقیعات امام زمان مجموعهای از دستورات، توصیهها و انتظارات ایشان از شیعیان که در آنها تکالیف و وظایف آنان در عصر غیبت بیان شده است گردآوری شود. دعا کردن شیعیان برای فرج و ظهور امام زمان، رجوع کردن آنان به فقیهان جامع الشرایط در امور دینی، لزوم عمل کردن به تکالیف دینی، تهذیب نفس و کسب فضایل اخلاقی، رسیدگی به امور انسانهای نیازمند، عزاداری برای سیدالشهدا و اقامه عزا و زنده نگه داشتن شعائر دینی و برخی از گلهها و شکایات امام زمان از عملکرد شیعیان خویش محتوای اصلی این روایات، توقیعات و حکایات منتسب به امام زمان است که نگارنده به آنها اشاراتی نموده است.
گزیده کتاب
در بخشی از متن این کتاب می خوانیم:
یکی از علمای وارسته و برجسته نجف به کربلای معلی مشرف شد.هنگامی که به حرم مطهر امام حسین علیه السلام مشرف شده بود توفیق پیدا کرد و خدمت امام زمان(ارواحنا فداه)رسید و آن حضرت را ملاقات نمود.
امام زمان علیه السلام به ایشان فرمودند:«ببین حتی این جا که دعا مستجاب است مردم به فکر من نیستند و برای فرجم دعا نمی کنند.»
ایشان می گوید:در این هنگام امام عصر(ارواحنا فداه)با یک تصرف ولایتی برای من حالتی پیش آورد که تمام خواسته های قلبی مردم را متوجه شده و شنیدم و به وضوح می دیدم که مردم برای خودشان دعا می کنند و کسی برای ظهور امام زمان علیه السلام دعا نمی کند.
حضرت به من فرمودند:«شنیدی؟حتی یک نفر از این زائرین نگفت خدایا فرج حضرت مهدی علیه السلام را برسان.»
کتاب کیست مرا یاری کند؟/صفحه 69
