مقدمه:
پرسش، یکى از دروازه هاى رسیدن به کمال بینش، دانش و عمل صالح است. به ویژه اگر از سوى جوانان حقیقت جو و باصفایى باشد که در بهار زندگى و ابتداى راه رشد، بالندگى و خودسازى به سر مى برند. جوان اگر صادقانه به دنبال یافتن پاسخ هاى صحیح براى سوال هاى خویش باشد خداوند نیز او را به مسیرى مطمئن رهنمون خواهد کرد تا دریچه هاى علم و آگاهى برایش گشوده شده و دانسته هایش به نور روشنى بخش دل و جان خود و دیگران تبدیل گردد.
نوشتار حاضر مجموعه اى از هفت پرسش و پاسخ درباره پوشش و حجاب است که به دلیل اهمیت و نیاز مخاطبان جوان تهیه و تنظیم شده است. در تدوین این اثر از بانک اطلاعات پرسش و پاسخ اداره مشاوره نهاد مقام معظم رهبرى در دانشگاه ها استفاده شایانى شد و بدین جهت، از مسئول اداره، جناب حجه الاسلام و المسلمین صالح قنادى و گروه هاى علمى و محققان فعال آن، به ویژه حجج اسلام سید ابراهیم حسینى و سید مجتبى حسینى کمال تشکر را دارم.
البته یکى از بهترین آثارى که در این موضوع نگاشته شده، کتاب «مسئله حجاب» علامه شهید مرتضى مطهرى«ره» است، کتابى با دقت هاى فقهى و تحقیقى که مطالعه آن براى همه دختران و پسران جوان مفید خواهد بود. در نوشتار حاضر سعى شده خوشه اى از آن باغ و گلى از آن گلستان بر سر سفره هفت سین بهار جوانى شما تقدیم گردد، به امید آنکه راه هفت شهر عشق را به همگان رهنمون باشد، زیرا رهرو این سفر براى حفظ خود از خطرات تا رسیدن به معشوق، قطعا نیازمند توشه و پوشه اى مناسب است.
گزیده کتاب
چرایى پوشش
سین اول: فلسفه حجاب زنان چیست؟
جیم: این سوال در واقع پرسش از دلیل عقلى و عقلایى مسئله است در این باره باید گفت: علت و فلسفه لزوم پوشش براى خانم ها، متعدد است و برخى از آنها عبارتند از:
1. حفظ تعادل جامعه از نظر امنیت و آرامش روانى؛
یکى از غرایز خدادادى در ساختمان وجودى انسان، غریزه جنسى است که نیرومندترین و ریشه دارترین غریزه آدمى است و در صورت کنترل، علاوه بر تداوم و استمرار نسل بشر، مى تواند موجب امنیت روانى انسان ها شود. در قوانین اسلام، براى استفاده درست از این غریزه حیاتى، راهکار گوناگونى مطرح شده که «حجاب» و وجود حریم بین زن و مرد، یکى از راهکارهاى مهم آن است. بدون شک، نبودن حریم بین زن و مرد و آزادى معاشرت هاى تعریف نشده و بى بندوبار (با آرایش هاى گوناگون)، هیجان ها و التهاب هاى جنسى را فزونى مى بخشد و تقاضاى برهنگى و سکس را به صورت یک عطش روحى و یک خواست سیرى ناپذیر، درمى آورد.
اسلام به قدرت شگرف این غریزه آتشین، توجه کامل داشته و تدابیر زیادى براى تعدیل و رام کردن آن اندیشیده است و در این زمینه، هم براى زنان و هم براى مردان، تکالیف خاصى را معین کرده است. وظیفه مشترک زن و مرد این است که چشم خویش را از نگاه به نامحرم، بپوشانند و از نگاه شهوت آمیز، بپرهیزند؛ اما زنان به خاطر جاذبه هاى بیشتر وظیفه خاصى دارند و آن این که بدن خود را از مردان بیگانه بپوشانند و در اجتماع با آرایش هاى تحریک آمیز، ظاهر نشوند و به جلوه گرى و دلربایى نپردازند؛ تا زمینه انحراف مردان و به ویژه جوانان فراهم نشود.
