شناخت معبود و آفریدگار، محبّت او را در دل ایجاد میکند و این محبّت، انسان را به پرستش و عبادت و اظهار کوچکی و تواضع در برابر عظمت او وا میدارد.
نماز، جلوهای از بندگی انسان در پیشگاه خدا و مظهر عبودیّت و عبادت است. آنکه «بنده» آفریدگار است و این بندگی را احساس میکند و میداند و باور دارد، در برابر او، مطیع است و در پیشگاهش سر بر خاک مینهد و به سجده میافتد و با وی راز میگوید و نیاز میطلبد و آن خالق یگانه را که سر رشته دارِ اوست، به عظمت و پاکی میستاید.چرا عبادت؟
فلسفه آفرینش انسان، بندگی و عبادت و عبودیّت است.
این صریح کلام الهی در قرآن کریم است که میفرماید:«وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ» جن و انس را، جز برای پرستش و بندگی خود نیافریدم.
ناگفته نماند که این بندگی کردن، سودی به خدا نمیرساند بلکه مایه عزّت و سعادت خود انسان است وگرنه خداوند بی نیاز مطلق است: من نکردم خلق تا سودی کنم بلکه تا بر بندگان جودی کنم.
عناوين اصلي كتاب شامل:
1- سخن ناشر؛ 2- نماز، عبادتي بزرگ؛ 3- چرا عبادت؟؛ 4- ريشه هاي عبادت؛ 5- چگونه عبادت كنيم؟؛ 6- عبادت، در ترازوي سنجش؛ 7- شرايط صحّت عبادت؛ 8- شرايط كمال عبادت؛ 9- سيماي نماز؛ 10- در محراب نماز؛ 11- نيّت؛ 12- راه رسيدن به اخلاص؛ 13- نشانه هاي اخلاص؛ 14- تكبير؛ 15- قرائت؛ 16- ركوع؛ 17- سجود؛ 18- ذكر سُبْحانَ اللّه؛ 19- قنوت؛ 20- تعقيبات نماز؛ 21- نماز جماعت؛ 22- عدالت پيشنماز؛ 23- نماز باران؛ 24- نماز عيد؛ 25- نمازهاي نافله
