مؤلف کتاب «راه و رسم طلبگی» تلاش کرده تا با جمع آوری دغدغه های مشترک طلاب مبتدی، آنها را با هدف و رسالت حوزه آشنا سازد و در برنامه ریزی برای استفاده بهینه از فرصت ها و امکانات به آنان یاری برساند.
گزیده کتاب
گزیده کتاب:
دوره اول حیات صنفی حوزویان دوره رشد و تحصیل آنان است. در این دوره، طلبه به فراگیری و بهره جویی می پردازد و وجود خود را به علم و تقوا و مهارت گسترش می بخشد. اطلاق عنوان طلبه بر او، نیز اشاره به همین معنای جستجو گری و طلب دارد و ماهیت بایسته او را آشکار می سازد.
در این دفتر، دوره رشد طلبه را به دقتی بیشتر ملاحظه شده است. ابتدا در باب کلیات فعالیت های علمی و آموزشی و سپس در معنای جامع رشد که شامل رشد علمی، معنوی، اخلاقی، اجتماعی، هنری، جسمی، و صنفی است مطالبی گرد آمده که طلبه را در برنامه ریزی جامع و ترسیم الگوی متوازن حیات یاری رساند.
فهرست مطالب این کتاب شامل: «دانش آموزی و تحصیل برای طلبه»، «ضرورت تحصیل»، «دورنمای برنامه ریزی»، «نیازهای طلبه و ابعاد رشد»، و ضمائم که شامل: «باز اندیشی در دانش نحو»، «جایگاه شرح لمعه در متون حوزوی»، «نقش تکرار آموخته ها در فرآیند تحصیل»، «طرح آشنایی با قرآن» و «سیر مطالعه آثار شهید مطهری» است.
در بخشی از این کتاب با موضوع تدریس علوم حوزوی آمده است: «از میان همه فعالیت های جانبی، تدریس علوم حوزوی مزیتی ویژه دارد. زیرا طلبه در ضمن تدریس به تعمیق اطلاعات و احاطه کامل بر آن علم دست پیدا می کند و ضمن تکرار آموزه ها موضوعات گذشته را در ذهن خود تثبیت می نماید. از این رو تدریس نسبت به سایر امور، رنگ تحصیلی بیشتری دارد و با هویت کاری طلبه، هماهنگ تر است. لذا گفته اند اگر امر بین تحصیل و تدریس دائر شود، تدریس مقدم است. زیرا تدریس، فرایند تحصیل را به سامان و نتیجه کامل می رساند.»
